1. Plan. Został zrealizowany prawie w 100%.
Dzień pierwszy: prosto z pociągu, na Kościelec. Nocleg w Murowańcu.
Dzień 2: część Orlej od Zawratu, zejście Kulczynem. Znów Muro.
Dzień 3: jazda na Słowację, wspin do Terinki w burzy i z wielkimi plecakami (aaa!!!). Jeśli wybieracie się tam na dłużej, koniecznie weźcie zapas papieru toaletowego i chusteczki nawilżane, bo warunki sanitarne są _nieco_ spartańskie.
Dzień 4: próba zdobycia Lodowego Szczytu, odwrót z Lodowej Przechyby. Nocleg w Terince.
Dzień 5: Baranie Rogi podczas ulewy i pod lekkim wpływem w asyście znajomych z forum. Dzięki chłopaki :* Konsumpcja płynów i ogórków w towarzystwie koleżanki Świni. Nocleg (już nieco śmierdzący) w Terince.
Dzień 6: Rozstanie ze Świnią, po czym Czerwona Ławka – Dolina Staroleśna – zaiwanienie papieru z Chaty Zamkovskiego – Terinka. Widzieliśmy pobieranie z Pośredniej Grani zwłok Andrzeja Marciniaka, myśląc że to żywemu pomagają. Niestety. Nocleg – Mariusz nie wytrzymał i wykąpał się w stawie – w Terince.
Dzień 7: poranny bieg do Zamkovskiego z dużymi plecakami. Spotkanie z chłopakami, powrót na górę. Łomnica drogą Jordana. Dla Mariusza czysta radocha, dla mnie hardkor, ale cieszę się, że się zdecydowałam. Dzięki, chłopaki :*
Wieczorem: prysznic!!!!!!!!!!!!!!!!!, wspólne chlanie w Małym Cichym, nocleg tamże (dzięki, Stan :*)
Dzień 8: Grań Krupówek, nocleg w Małym Cichym.
Dzień 9: ewakuacja nad Moko, Mariusz z chłopakami wchodzi na Mnicha. Nocleg w starym schronisku.
Dzień 10: z powodów pogodowych, doopa. Nocleg w ss.
Dzień 11: Wrota Chałubińskiego – Szpiglas – Miedziane – Szpiglasowa Przełęcz – Świstówka – Moko.
Dzień 12: plany były, ale że pogoda, powrót.
2. Moje rekordy (Mariusz pewnie będzie typował po swojemu):
Największy sukces: sprawne przejście Orlej
Największa porażka: odwrót spod Lodowego
Największy hardkor: Łomnica, tak trasa jak i cały dzień. Nie mogę też nie wspomnieć o warunkach w Terince.
Najpiękniejszy szlak: jordanka
Ilość spotkanych forumowiczów: 7
Najlepsze żarcie: gulasz z knedlami w Terince
Najgłupsza akcja: głowa jako punkt podparcia na jordance. W ogóle parę momentów z tego szlaku
Największe zaskoczenie: totalna nieobecność kaca
Wycieczki szczegółowo zacznę opisywać już ze Szkocji, w przyszłym tygodniu. Generalnie, było super :))))))))))))
Nasze Tatry 2009 – bilans
Opublikowano
